உதிர்ந்த பூவின் ஓலம் !

அனுப்புனர்:

அம்மா (எ ) அவலை,

பத்துமாதம் சுமந்த

கருப்பை ஒன்றே

முகவரி.

பெறுநர்:

என் குழந்தை,

விதியின் விளையாட்டால்

விலாசம் தொலைந்தது ....

பொருள்:

என் மன ஆறுதலுக்காக மட்டுமே...!

என் இளவலே !

உன்னை பத்துமாதம் பிரிந்திருக்க

சிரமப்பட்டு எட்டாம் மாதத்திலேயே

ஈன்றெடுத்த இளவஞ்சி நான் !

அந்தச் சிசுச்சிறையிலும் உனக்குச்

சிங்கார மகுடம் சூட்டித்

தங்காசனதில் வைத்துச்

சித்தரித்தேன்!

அரைநிமிடம் கூட பிரியாமல்

உன் அழுகையைக் கூட

ரசித்திருப்பேன் !

உன் பூவிழிகளின் தூக்கத்திற்காக

தொலைந்த என் தூக்கங்கள்

ஒருநாளும் ஓலமிட்டதில்லை!

உன் பொற்பாதம் இம்மண்ணில் பட,

வெயிலுக்குப் பயந்து என்

உடலையே நிழலாக்கி

நின்றேன் !

இவற்றையெல்லாம் என்னைத்

தொலைக்கும் தருவாயிலாவது

சிந்தித்திருக்கலாமல்லவா ?

திருவிழாவில் தெரியாமல்

காணாமற்போகும்

குழந்தையா நான் ?

என்னைத் தெரிந்தே

தொலைத்து விட்டுச் சென்றாயே ?

உன் வீட்டில் தான் நானிருக்க

இடமில்லாமற் போயிற்று ,

உன் மனத்திலாவது

அளித்திருக்கலாமல்லவா ?

மூன்று நாட்கள் முட்டிமோதி

தேம்பித் திரிந்த என்னைக்

கண்ணில் கண்டோர் ,

காவல் துறையிடம்

ஒப்படைத்தனர்.....

விசாரணையில் அனாதையாய்

அறிமுகமான நான் இந்த

முதியோர் இல்லத்தில் அறிமுகமாகி ,

இன்றோடு மூன்றாண்டுகள்

ஆகிவிட்டது....!

ஆனால் ,

உன்னை இவ்வுலகில்

அறிமுகம் செய்த என்னை

அறியக்கூட மனமற்று இருக்கும்

உனக்கு ,

இந்தக்கடிதத்தை அனுப்பி

கவலையில் ஆழ்த்த மனமில்லாமல்

குப்பையில் வீசி எறிகிறேன்!

இம்மாதிரிதான் கண்ணீராலான

என் கடிதங்கள் மாதம்

ஒருமுறை குப்பைத்தொட்டிக்கு

அஞ்சல்வழிப்படுகின்றன !!!